Երիկամաքարային հիվանդության կոնսերվատիվ (ոչ վիրաբուժական մեթոդներով) բուժումը. armeniamedicalcenter.am

Երիկամային և միզուղիների քարերի մեծ մասն ինքնուրույն հեռանում են մեզով: Այնուամենայնիվ, կախված քարի չափերից և տեղակայումից, դրա համար որոշակի ժամանակ է պահանջվում: Իսկ քարի տեղաշարժման ընթացքում կարող են դիտվել երիկամային կոլիկային նոպաներ: Եթե քարը շատ փոքր չափ ունի, հավանական է, որ այն կհեռանա մոտ վեց շաբաթվա ընթացքում:

Պետք է իմանալ, որ.

• Որքան քարը մոտ է միզապարկին, այնքան նրա դուրս գալու հավանականությունը մեծ է:
• Որքան մեծ է քարը, այնքան նրա՝ ինքնուրույն դուրս գալը քիչ հավանական է:

Դեղորայքային լիտոկինետիկ թերապիա(բուժում)

Քարի հեշտ և անցավ հեռացման համար երբեմն նշանակվում են ալֆաբլոկատորներ կամ կալցիումային ուղիների բլոկատորներ: Դա բուժման դեղորայքային լիտոկինետիկ մեթոդ է, որը միզածորանային քարերի հեռացման ամենաարդյունավետ միջոցն է համարվում:

Ալֆաբլոկատորները գրանցված չեն որպես քարերի հեռացման պատրաստուկներ(պրեպարատներ), սակայն նրանք լավացնում են քարերի անցումը միզուղիներով:

Այս բուժման ընթացքում անհրաժեշտ է բուժող բժշկի մշտական հսկողությունը: Բժիշկը վերահսկում է քարի տեղաշարժը և երիկամների գործունեությունը:

Եթե դիտվում է ուժեղ ցավ, առկա է միզուղիների վարակ(ինֆեկցիա), կամ տուժել է երիկամների գործունեությունը, ապա բուժման դեղորայքային լիտոկինետիկ մեթոդը չի կարող խնդրի լուծում լինել: Նման դեպքերում բժշկի կողմից ընտրվում է բուժման այլ տարբերակ:

Քարերի քայքայում

Եթե առկա քարերը ուրատային են, դրանք հնարավոր է քայքայել: Դա իրականացվում է մեզի pH-ը բարձրացնելու շնորհիվ՝ այն հիմնային դարձնելու նպատակով: Սովորաբար օգտագործվում են ներքին ընդունման դեղեր, ինչպիսիք են՝ հիմնային ցիտրատը կամ նատրիումի բիկարբոնատը: PH-ի 7,0-7,2 մակարդակի դեպքում քարը կարող է փոքրանալ, նույնիսկ ամբողջությամբ տարրալուծվել: PH-ի մակարդակը հեշտությամբ կարելի է պարզել անգամ տանը՝ լակմուսային թղթի օգնությամբ:

Ակտիվ բուժում

Եթե երիկամային կամ միզածորանային քարի առկայությունն առաջացրել է համապատասխան ախտանշաններ, անհրաժեշտ է անցնել ակտիվ բուժական միջամտության: Եթե անգամ ախտանշաններ չկան, միևնույնն է, պետք է շարունակել բուժումը, եթե.
 

• Քարը շարունակում է աճել,
• Առկա է քարագոյացման բարձր ռիսկ,
• Առկա է միզուղիների վարակ (ինֆեկցիա),
• Քարի չափեր մեծ են:

Վիրահատական միջամտություն առաջարկվում է, եթե.

• Քարը բավականին մեծ է ինքնուրույն հեռանալու համար,
• Չնայած անցկացվող բուժմանը՝ առկա են մշտական ցավեր,
• Երիկամների գործունեությունը խանգարված է կամ մոտ է այդ վիճակին:

Կան քարերի հեռացման երեք տարածված եղանակներ.

• Հեռահար(դիստանցիոն)  հարվածա-ալիքային լիտոտրիպսիա,
• Կոնտակտային ուրետերոլիտոտրիպսիա,
• Պերկուտանային նեֆրոլիտոտրիպսիա:

Այս մեթոդներից յուրաքանչյուրն ունի իր առավելությունները և թերությունները: Բժիշկն ամեն առանձին դեպքի համար ընտրում է ամենաարդյունավետ և համապատասխան տարբերակը:

Հարցեր, պատասխաններ, մեկնաբանություններ